Os defectos do tabique nasal son unha patoloxía común en nenos e adultos, que requiren tratamento radical (cirúrxico). Esta patoloxía non pon en perigo a vida, pero é un pronunciado defecto cosmético. A corrección do tabique nasal (septoplastia) lévase a cabo segundo indicacións estritas.
Variedades e causas de defectos septais
Existen os seguintes tipos de defectos:
- Curvatura. Condición na que o tabique nasal se desvía dun eixe recto. Esta patoloxía é unha causa común de rinite crónica, dificultade respiratoria, sinusite e amigdalite (inflamación das amígdalas). A curvatura é fisiolóxica (conxénita), traumática e compensatoria (contra o fondo dos pólipos), en forma de S, horizontal, en forma de C, vertical, por diante ou por detrás.
- Perforación. Con esta patoloxía fórmase un burato pasante no tecido da cartilaxe. A patoloxía prodúcese como consecuencia da rotura do tecido peri-cartílago e do desprendemento da submucosa.
- Afundimento do respaldo. Ocorre nun contexto de trauma e absceso. Caracterízase por aplanamento do tecido óseo e acurtamento das costas.
As causas máis comúns dun tabique nasal desviado son:
- Lesións (contusións, caídas). O grupo de risco inclúe homes e nenos. Os atletas (boxeadores, loitadores de karate, loitadores, loitadores de artes marciais mixtas) son máis susceptibles a lesións. O defecto desenvólvese cun forte impacto, no contexto do cal a placa osteocondral está desprazada. Moitas veces, a deformidade prodúcese cando se produce unha adhesión inadecuada despois dunha fractura.
- Crecemento anormal dos ósos do cranio. O gran tamaño da cavidade nasal promove a flexión do tabiqueEsta é unha resposta compensatoria.
- Anomalías raras (forte desenvolvemento do rudimento de Jacobson). Limita o espazo para o crecemento e desenvolvemento do tabique.
- Rinite crónica unilateral. Unha conxestión nasal por un lado pode provocar unha curvatura.
- Tumores.
- Abscesos.
- Hipertrofia (proliferación) dos seos.
- Herdanza complicada (curvatura do nariz nos pais).
- Pólipos.
Manifestacións externas e síntomas internos
Se unha persoa ten un tabique nasal curvado, entón son posibles os seguintes síntomas:
- Violación da respiración polo nariz. Pode ser lixeiro e pesado ata o punto de que unha persoa respira só pola boca. A ausencia deste síntoma non exclúe a presenza dun defecto.
- Rinite crónica. Ocorre como resultado dunha ventilación deteriorada e da multiplicación de microbios.
- Reaccións alérxicas frecuentes.
- Conxestión.
- Inchazo da membrana mucosa.
- Dor de cabeza. Ocorre no contexto de conxestión, complicacións en forma de sinusite (sinusite), aumento da presión sobre a membrana mucosa e irritación dos receptores.
- Episodios frecuentes de ARVI. Maniféstase por tose, espirros, febre.
- Membranas mucosas secas.
- Hemorraxias nasais.
- Apnea do sono. Ataques de parada respiratoria durante o sono.
- Ronco.
- Trastornos do sono.
- Manifestacións asténicas en forma de rendemento diminuído, letargo, debilidade. A razón é a deficiencia de osíxeno.
- Cambio na forma do nariz (desviación, depresión das costas).
- Deterioro da atención e da memoria.
Menos frecuentemente, obsérvanse síntomas como tose, transpiración, diminución do olfacto, tinnitus, sequedad, nasalidade, cambios nas expresións faciais (boca aberta, cambio na picadura).
Diagnóstico da gravidade do defecto
Os seguintes estudos permiten identificar o defecto e a súa gravidade:
- Tomografía computarizada (detecta espiñas, cordilleiras e enfermidades asociadas).
- Resonancia magnética. Lévase a cabo se se sospeita unha neoplasia.
- Rinoscopia (exame da cavidade nasal).
- Endoscopia. Utilízase un tubo cunha cámara.
- Rinometría (cambio nos fluxos de aire e grao de trastorno de conxestión).
- Inspección visual.
Ademais, realízanse análises (probas de alerxia, exame bacteriolóxico de frotis, análise clínico de sangue) e unha enquisa.
Métodos de tratamento
A eliminación do defecto só é posible mediante cirurxía. A operación chámase rinoplastia. A terapia conservadora é ineficaz.
Con que médicos contactar
Se ten síntomas dun defecto septal, debe visitar un médico de ORL (otorrinolaringólogo). Tamén pode que teña que consultar cun cirurxián.
Tratamento conservador
O tratamento conservador está dirixido a eliminar o edema e os síntomas (secreción nasal, conxestión). Pódense empregar solucións salinas, pulverizacións de vasoconstrictor e gotas. A miúdo realízase terapia con láser.
Intervención cirúrxica (septoplastia)
A septoplastia é unha corrección cirúrxica do tabique nasal. Na maioría das veces realízase endoscópicamente sen incisións mediante un monitor e unha cámara. Os seus beneficios inclúen:
- rehabilitación rápida;
- eficiencia;
- sinxeleza;
- perda de sangue mínima e trauma;
- a presenza dun efecto antiséptico (cando se usa un láser).
Menos frecuentemente, úsase o método de resección ou septocondroprotección. Antes de facer a septoplastia tense en conta o grao de dificultade na respiración nasal e a idade do paciente.
Indicacións para a cirurxía
As indicacións para a cirurxía do nariz son:
- dificultade para respirar;
- a presenza de rinite crónica;
- infección do oído;
- dores de cabeza severas;
- defecto cosmético pronunciado;
- sinusite;
- ronco pronunciado;
- sangramentos nasais regulares.
Contraindicacións para a operación
A corrección cirúrxica do tabique nasal está contraindicada:
- pacientes anciáns,
- con hemofilia (trastorno de coagulación do sangue),
- enfermidade cardíaca grave,
- trastornos mentais
- diabetes,
- cancro,
- formas graves de infección,
- hipertensión arterial,
- durante o período de floración das plantas (con alerxias),
- durante o embarazo,
- amamantando ao bebé.
Preparándose para a septoplastia
O enderezamento do nariz lévase a cabo despois de probas (para VIH, sífilis, coagulogramas), consulta de especialistas (terapeuta, médico de ORL, anestesiólogo), premedicación e anestesia.
Na véspera recoméndase non comer máis tarde das 18: 00 e limpar os intestinos.
É importante desinfectar a cavidade oral (para curar todas as enfermidades, incluíndo dor de garganta, rinite, farinxite).
Para as mulleres, recoméndase restaurar a forma correcta do nariz 2 semanas despois da menstruación.
Características do período postoperatorio
Despois da operación para corrixir o tabique nasal, é necesario:
- levar turundas de algodón no nariz durante 1-2 días;
- tomar antibióticos con fins profilácticos;
- observado por un médico (un especialista debe lavar o nariz, limpalo de cortizas e sangue).
Prohibicións durante o período de rehabilitación
Despois da rinoplastia, recoméndase:
- evitar cargas elevadas;
- rexeitar visitar baños e saunas;
- non collas o nariz;
- non arrefriar;
- excluír as caídas de presión e temperatura (rexeitar voos, subir, nadar).
A eficacia da intervención cirúrxica
As fotos de persoas antes e despois da cirurxía difiren drasticamente.
Eliminar o defecto elimina o defecto cosmético e todos os síntomas, facilitando a respiración.
A eficiencia alcanza o 95-100%.
Complicacións despois da corrección do tabique nasal
A corrección do tabique nasal na fase actual de desenvolvemento da medicina, a operación é sinxela. Pero aínda pode haber complicacións postoperatorias.
As consecuencias da operación poden ser adhesións, fusión de tecidos, hematoma ou formación de abscesos, infección, alerxia á anestesia, danos na placa etmoide, diminución do olfacto, perforación, visión borrosa e danos nos nervios.